گل نرگس شیراز

نقد و بررسی : گل نرگس شیراز

گل نرگس شیراز

گل نرگس شیراز گیاهی دائمی و پیازدار می‌باشد. پیازهای آن درشت و دارای ورقه‌های فلسی یا مطبق است. به عبارت دیگر پیاز آن می‌تواند چندین سال متوالی گل دهد و گل آن همه ساله درشت تر گردد. گلهای نرگس به رنگ سفید، زرد، نارنجی، کم پر و پُر پر هستند. برگهای این گیاه از بن ریشه بصورت صاف یا شیاردار بیرون می‌آیند و در طول ساقه قرار می‌گیرند. نرگس‌ها به اندازه‌های مختلف یافت می‌شوند. گل نرگس با نگهداری آسان و زیبایی دلفریب خود می تواند زینت بخش باغچه ها، تراس ها و منازل باشد.

نیازهای اکولوژیک

نور و دما:

پیاز نرگس شیراز را باید در مکان با آفتاب کامل یا نیمه سایه کشت کرد. برای گلدهی به مکانی با حداقل ۶ ساعت نور آفتاب نیاز دارند. بنابراین این گل زیبا برای مکان‌های با آفتاب شدید مناسب است. نرگس شیراز به سرما مقاوم است. حداقل دمای قابل تحمل گل نرگس 15- درجه سانتی گراد می باشد. در حقیقت آنها به طور متوسط به حرارت کم نیاز دارند.

آبیاری:

پس از کاشت پیازها، زمین را باید به خوبی آبیاری کرد. در صورت عدم بارندگی منظم، آبیاری را تا زمستان ادامه دهید اما، بین دو آبیاری اجازه دهید زمین خشک شود. اگر پیازها در خاک خنک و مرطوب قرار بگیرند در نهایت پوسیده می شوند. با فرو کردن انگشت خود زمین را بررسی و فقط زمانی آبیاری کنید که کاملا خشک شده باشد. معمولاً آبیاری یک یا دو بار در هفته به آب و هوا بستگی دارد.

خاک مناسب:

خاک باید زهکش خوبی داشته باشد. در خاکهای نسبتاً سبک رشد خوبی دارد. بهترین خاک برای پرورش سنبل باید مخلوطی از دوسوم شن و یک‌سوم مواد پوسیدهٔ مغذّی باشد.

تکثیر

روش تکثیر گل نرگس شیراز با تقسیم پیازهای کوچک حاصل از گیاه مادری است. پس از پایان گلدهی پیازها، ساقه های گل را قطع اما، برگ ها را رها کنید تا گیاهان برای ذخیره انرژی در پیازهای خود برای فصل بعد تشویق شوند. پیازها را می توان از مرداد تا آبان ماه از هم جدا کرده و در خاک کاشت. برای کشت، آنها را به طور مجزا با فاصله های cm 15 در یک خاک با زهکشی خوب و مناسب کشت کنید؛ به طوری که حدود 10 cm خاک روی پیازها باشد.