گل پریوش آویز

نقد و بررسی : گل پریوش آویز

گل پریوش آویز، گلی زیبا و مقاوم برای گلدان آویزها

گل پریوش آویز گیاهی بومی نواحی استوایی است که ساقه های ان پس از رشد آویزان می گردند. آویزان شدن ساقه ها و گل های آن از گلدان ها منظره ای خاص و زیبا به آن می دهد. این گیاه گرمسیری، چند ساله و حساس به سرما است که می‌توان با فراهم کردن شرایط مناسب آن را به مدت طولانی نگهداری کرد. برگهای آن کشیده و به رنگ سبز تیره است. رگبرگهای آن رنگ روشن دارد که به تشخیص آن کمک می‌کند. گل ها دارای ۵ گلبرگ به رنگ صورتی، سفید، قرمز و ارغوانی است. مدت گلدهی آن در باغچه به نسبت طولانی بوده و از اواسط اردیبهشت تا شروع سرما گل می دهد.

نیازهای اکولوژیک

نور و دما:

گل پریوش آویز از گیاهان آفتاب دوست است و برای گلدهی نیاز به نور مستقیم آفتاب دارد.این گل، به گرما و خشکی مقاوم است و اگر هوا خنک شود به تدریج برگها زرد می شوند. اگر در گلخانه نگهداری شود؛ بوته آن بزرگ شده و هر سال گل زیادی تولید می کند. این گل زیبا، محدوده دمایی بین 10 تا 35 درجه سانتی‌گراد را به خوبی تحمل می کند. بهترین دما برای کاشت و نگهداری این گل، دمای 21 تا 25 درجه سانتی‌‌گراد است.

آبیاری:

نیاز آبی گل پریوش آویز متوسط است. بهترین زمان برای آبیاری گیاه زمانی است که سطح خاک در فاصله بین دو آبیاری خشک شود. این گل زیبا، به آبیاری زیاد حساس است و این کار باعث کاهش گلدهی آن می‌شود.

خاک مناسب:

مناسب ترین خاک برای کاشت و نگهداری گل پریوش آویز خاک غنی با زهکش خوب است. مخلوطی از خاک حاصلخیز باغچه، خاکبرگ پوسیده، ماسه و کود دامی پوسیده برای این گیاه مناسب است.

تکثیر

بذر آن در اواخر زمستان تا اوایل بهار در دمای ۱۵ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد کشت می‌شود و در اردیبهشت پس از رفع خطر یخبندان نشا منتقل می شود از طریق قلمه نیز در اواخر زمستان یا اواسط بهار قابل افزایش است.