سلوی

نقد و بررسی : سلوی

سلوی، پرنده بهشتی باغچه شما

سلوی یا مریم گلی گیاهی یکساله و بومی برزیل و آمریکاست. کلمه سلوی در لغت به معنای پرنده بهشتی است. سلوی دارای برگ‌های متقابل پهن قلبی شکل با حاشیه دندانه دار و نوک تیز است. گیاه در تمام طول ساقه برگ دارد. گل‌های آن خوشه‌ای بوده و مانند یک چتر بالای بوته را پر می کنند. گل‌های سلوی عموماً به رنگ قرمز مایل به نارنجی هستند ولی رنگ‌های بنفش، صورتی و سفید آن هم دیده می شوند. در ایران نوع وحشی آن هم دیده می شود که جز گیاهان دارویی محسوب می گردند. گلدهی آن از تابستان تا پاییز ادامه دارد. رقم های پاکوتاه آن گل بیشتری تولید می کنند و از محبوبیت بیشتری نیز برخوردارند.

نیازهای اکولوژیک

نور و دما:

محیط های نیم سایه مانند زیر درختان مطلوب گیاه سلوی است. اما آن را می توان در محل‌های آفتابگیر هم کشت کرد. سلوی دماهای زیر 4-5 درجه سانتی گراد را نمی تواند تحمل کند.

آبیاری:

این گیاه حساس به میزان آبیاری است و آبیاری کم و یا زیاد آن به گل ها آسیب می رساند. در زمان جوانه زنی بذرها، خاک باید مرتباً مرطوب باشد ولی بعد از جوانه زنی، هر زمان که خاک گیاه خشک شود می توان آبیاری کرد. خشکی بیش از حد خاک موجب کاهش گلدهی گیاه می شود. گیاهان بزرگ تر و بالغ می توانند خشکی خاک را تا حدی تحمل کنند، اما آبیاری منظم موجب رشد بهتر گیاه خواهد شد.

خاک مناسب:

نیاز به خاک غنی دارد اما نیتروژن فراوان در خاک موجب افزایش رشد رویشی و گلدهی کمتر در سلوی خواهد شد.

تکثیر و هرس

با بذر و قلمه تکثیر می شود. در تکثیر با بذر، نشا از بذرها تهیه و نشاها به محل اصلی منتقل می شوند؛ زیرا بذرکاری مستقیم موجب تاخیر در گلدهی می شود. بهتر است که در مراحل اولیه رشد، ساقه اصلی گیاه را سرزنی کنید، تا باعث رشد شاخه های جانبی شود و گیاه ظاهر پرتر و متراکم تری به خود بگیرد. بهترین زمان برای انجام این کار اوایل تابستان است. همچنین، بهتر است شاخه های خشک شده و گل‌های پژمرده از روی گیاه حذف شود تا گیاه گلدهی بهتری پیدا کند.